DE HEL, vervaardigd in ISRAEL


Dagboek van Kawther Salam

Achtergrond

Waarom schrijft de Israëlische pers niet over de soldaten die gestationeerd zijn op mijn dak in Hebron, en die mij in seksueel opzicht kwellen en beledigen gedurende 24 uur per dag?

Waarom geniet de militaire commandant van Hebron, Dror Weinberg, ervan om mij om politieke redenen te treiteren?

Ik ben een journaliste die een Israëlische perskaart draagt, en nog twee internationale kaarten van Engeland en België.

Ik ben ook Palestijnse.

De eerste aanval op mij was aan het begin van de Intifada, en sindsdien heb ik dergelijke dingen elke dag ervaren.

Ik heb in een dossier talloze klachten bewaard tegen soldaten die stelselmatig hebben geprobeerd te verhinderen dat ik mijn werk als journalist kon doen.

Ik heb ook de pesterijen en aanvallen van de Israëlische soldaten gemeld bij de commandant van Hebron.

De militaire commandant beweerde dat de aanwezigheid van soldaten op mijn dak om politieke redenen zou zijn, maar de soldaten verpesten mijn leven in dit huis.

Sinds 1 september 2001 heb ik niet eens een glas water in mijn flat.

Van mijn watertanks op het dak zijn de leidingen doorgesneden door de soldaten, en ze gebruiken het gedeelte waar het water dan terechtkomt, als badkamer.

Ze maken ook vaak ondragelijke herrie door op de watertanks te rammen. Door op het metalen dak te stompen hebben ze de ruiten van mijn keuken en balkon gebroken.

Het glas viel bovenop mijn vriend, waardoor zijn hoofd en gezicht verwond werden om half 2 in de nacht op 20 september 2001.

Ik diende een klacht in bij de militaire commandant over het onophoudelijke vernielzuchtige gedrag van zijn soldaten.

Ik vroeg hem om onmiddellijk actie te ondernemen om deze wangedragingen tegen mij te laten stoppen,

maar op 21 september om half 2 's-nachts begonnen de soldaten op de watertanks te slaan, op het dak te stompen, lawaai voor mij te maken, terwijl ze schreeuwden: "Hoer, rot op!! We zullen je met rust laten als je ons seks geeft!"

De soldaten schreeuwen altijd naar mij, "Shermota - teef, hoer, Arabische pershoer!"

Het enige aardige woord dat ik van de soldaten heb gehoord, is "heks".

Ze beginnen dagelijks lawaai te maken van 12.00 uur 's-nachts tot 5 uur in de morgen, terwijl ze mij voor dezelfde dingen uitschelden.

De recente aanval op mij betrof de soldaten die de elektriciteit hebben afgesneden, de televisiekabel beschadigd, en zand, rotzooi en urine in mijn flat gegooid.

Ze gooiden scherpe kogels naar mij en als ik hen probeerde te filmen dreigden ze mij dood te schieten.

Ze gooiden stenen naar mij waardoor ik gewond raakte aan mijn knie.

Het is niet de eerste keer dat ik gewond werd door de soldaten.

Op 5 september (2001) gooiden de soldaten een stoel naar mij en ik raakte gewond met een 20 centimeter grote snee op mijn borst.

Ze arresteerden mij, op beschuldiging dat ik hen had uitgelokt.

Omdat ik leuke kleren draag, ben ik een uitlokster.

Omdat ik mijn werk als journaliste doe, ben ik een uitlokster.

Omdat ik in deze flat woon, ben ik een uitlokster.

De militaire commandant, Hartzel, van de Shimshon-eenheid, liet mij weten dat ze zouden doorgaan met mij te treiteren totdat ik stop met mijn werk als journaliste en uit Hebron wegga.

Zijn assistent zei waar hij bij was, "teef!" tegen mij.

Toen hij hem mij hoorde uitschelden glimlachte hij als een uitdrukking van zijn geluk.

Hartzel bedreigt mij altijd en hindert mij in mijn journalistieke werk.

Hij blokkeerde de voordeur van mijn flat met prikkeldraad, waardoor het voor mij onmogelijk was om naar buiten op straat te gaan.

Hij gaf zijn soldaten instructies om door te gaan met lawaai te maken voor mij, totdat ik mijn flat verlaat.