De Hel, vervaardigd in Israël
Dagboek van Kawther Salam

26 juni 2002


Woensdag 26 juni 2002
Ik ontving mijn "Schengen"-visum waarmee ik door heel Europa mag reizen.
Maar ik woon nog steeds in mijn afgesloten "Hel, vervaardigd in Israël", wachtend op de "Excellentie" van de Burgerlijke Administratie die mij een vergunning zou geven voor toegang voor het Ben-Goerion vliegveld.

Ik ben geen terroriste, noch een zelfmoordbom-activiste, en de Israëlische regering is daar zeker van, maar mijn probleem met het "Democratische" land van de staat Israël, is dat ik een journaliste ben, een vredesactiviste en een verdedigster van mensenrechten!! Dit is voldoende om in grote en ernstige beschuldigingen gesteld te worden in de "rechtsstaat" Israël!!

Een Journalist te zijn die de waarheid draagt temidden van de oorlog, is beschuldiging nr. 1 in het "democratische" land!!
Een Vredesactivist te zijn temidden van de 'bloed-technici' is beschuldiging nr. 2 in het "beschaafde" land!
Een Verdediger van Mensenrechten te zijn temidden van het 'dierenwoud' is beschuldiging nr. 3 in de "rechtsstaat".
Hierom verdiende ik het om dakloos te zijn tegenover mijn huis, of onder huisarrest te staan, te wonen in een "Hel" en wonend met de IDF-soldaten die het dak bezet houden van mijn huis in Hebron!!

Op 13 juni 2002 praatte ik met de president van de burgerlijke administratie, generaal Dov Todsika, over mijn toegang tot het Ben-Goerion-vliegveld, en ik kreeg een positieve reactie. Hij praatte vriendelijk tegen mij en hij adviseerde mij om hem een fax te sturen met verdere inlichtingen, en dat deed ik. Maar ik ontving nog steeds geen reactie van hem, misschien heeft de burgerlijke administratie besloten mij een vergunning te geven om op de maan te gaan wonen inplaats van toegang tot het Ben-Goerion vliegveld te krijgen teneinde naar Europa te kunnen gaan!! Waarom niet, de burgerlijke administratie onder de dekmantel van het "Shabak"-systeem, doet dat omwille van de menselijke belangen van de Palestijnen om hun leven gemakkelijker te maken??!
======================================
De brief hieronder werd door mij gestuurd naar generaal Dov Todsika.

 Aan: Generaal Dov Todsika
Van: Kawther Salam
Onderwerp: Vergunning voor toegang Ben-Goerion vliegveld
Datum: 18 juni 2002

Geachte Generaal,
Zoals ik u vorige week donderdag, 13 juni 2002, heb ingelicht, ben ik van plan om naar Wenen te reizen tussen 1 en 7 juli 2002. Ik vraag u om menselijke overweging om mij een reisvergunning te verlenen zodat ik door de controles op het Ben-Goerion vliegveld kan komen. Ik hoop dat u mij deze vergunning zonder vertragingen zal willen geven.

Vanwege menselijke redenen kan ik hier niet langer blijven, als ik zie en ervan verslag doe, hoe mensen elkaar vermoorden alsof ze geen mensen zijn.

Als journalist en als vrouw heb ik trauma's opgelopen die mij werden aangedaan door de soldaten die mijn dak bezet houden, verder door het bloed en de extremistische mensen in Hebron.
Ik huil omwille van zowel Israëliërs en Palestijnen en ik hoop dat op een dag iedereen vrede en rechtvaardigheid zal maken en met ons zal leven als buren.

Ik hoop dat u zal reageren door mij spoedig die vergunning te verlenen.

Heel hartelijk bedankt,
Kawther
 =====================================
Mevr. Shlomit Lsky antwoordde mij per e-mail op 22 juli 2002

 Beste Kawther,
Ik zal voor je duimen dat je je visum krijgt om naar Wenen te gaan. Wat gebeurt er met mijn regering? Wordt aan jou vrijheid van spreken toegestaan?
We veranderen langzaam in een dictatuur... Spoedig zullen Israëliërs vervolgd worden omwille van hun meningen.

Ik ben blij dat, alles wel beschouwd, je verder kunt gaan, je haat niet ons, Israëliërs, allemaal. Ik hoop dat we op een dag elkaar kunnen ontmoeten.
Tussen haakjes: ik heet Shlomit, niet Helena.

Wees sterk,
Shlomit



naar 29 juni 2002                                        Terug