De Hel, vervaardigd in Israël
Dagboek van Kawther Salam

21 juni 2002

21 juni 2002
Waarom is niemand geïnteresseerd in het horen, praten of schrijven over de leuke verhalen tussen de Palestijnen en de Israeliers in deze vreselijke oorlog??

De IDF soldaten en de kolonisten veroorzaakten heel veel lijden en pijn voor mij sinds ik mijn werk begon als journalist. Onlangs bezetten ze mijn huis in Hebron en maakten mij dakloos in de straat, terwijl Romi haar hartje opende voor mij. Haar moeder zei "Zolang de IDF-soldaten en de kolonisten Hebron blijven bezetten, blijf jij ons huis bezetten en de harten in Tel Aviv!!"

Eigenlijk bezette het gezin mijn hart en ook mijn geest! Ik hield van Romi, ze is zo'n 10 jaar oud, maar ze is erg 'close' met mij. We woonden samen in hetzelfde huis in Tel-Aviv, "Liefde en Broederschap", allen die in hetzelfde huis woonden waren met elkaar verbonden. Samen eten, lachen, spelen en slapen.

Een speciale relatieverbinding tussen mij en Romi als twee zussen, en oude en een jonge. Ik zei het op een keer tegen Romi, dat ik niet alle tijd met de bezoeken van haar familie kon delen. Sinds dat moment vraagt ze zich af wanneer haar grootmoeder of neven en nichten haar uitnodigden om met haar samen te eten, en zei ze "en Kawther, moet zij dan alleen thuis blijven??" En de familie antwoordde dan: "Nee, ze is samen met jou uitgenodigd".

Romi is erg intelligent en een gevoelig meisje, ze is zich bewust van alles wat ze doet. ze is ouder dan haar leeftijd suggereert, ze heeft haar speciale wereld, en ze heeft mij een hoop dingen geleerd.






naar 22 juni 2002                                        Terug