Hebt u ooit in een tent gestudeerd tijdens de koude winter?
Hebt u ooit gestudeerd in een tent op de puinhopen van uw school?
Hebt u ooit uw boeken verloren bij de sloop van uw huis en school?
Hebt u ooit de boeken over "mensenrechten" verbrand als een protest tegen de voortdurende schendingen van uw rechten?
Hebt u ooit uw moeder, vader, of beide, zien verbranden voor uw ogen?
Bent u ooit opgehangen tussen uw dode ouders en uw geliefde familie in een hoek van de puinhopen van uw huis?
Hebt u ooit de brandende lichamen geroken van uw geliefden, familie, vrienden en andere mensen?
Hebt u ooit fosforbommen gezien of geroken - of erger, erdoor verbrand?
Hebt u uw dierbaren verloren, uw speelgoed en Barbie-poppen, herinneringen van uw kindertijd, en bent u dan nog ontspannen en rustig gebleven?
Hebt u ooit zonder eten of een tandenborstel geslapen in een spookstad?
Hebt u ooit in het donker geslapen en in uw kleding geplast van afschuw en angst?
Hebt u ooit in een plas bloed gezwommen, of gezien hoe uw bed rood werd gekleurd door het bloed van uw zus?
Hebt u ooit uw tekenpapier gevuld met dode mensen en oorlogsmachines?
Hebt u het gedreun van Apache helikopters gehoord of gezien elke dag van uw leven?
Hebt u een kindertijd geleefd zonder hoop en zonder dromen? Hebt u, Hebt u... honderden, duizenden, miljoenen vragen ...

De VN, Europa en al de internationale hulp zal niet het diepe psychologische trauma van de kinderen van Gaza kunnen genezen. De oorlogsmachine zal nooit vrede en veiligheid brengen. De staat Israël schiep een generatie van haat en wraak, en de Israëlische propaganda van terreur heeft gefaald. Het duidelijke gezicht van Israël als een criminele en terroristische staat van gruwelijkheden, een gewoonlijke pleger van misdaden tegen de menselijkheid, wordt wijd en zijd en voor iedereen zichtbaar aan de kaak gesteld, dankzij de verschrikkelijke beelden die uit Gaza blijven komen.

In Gaza, op de puinhopen van de Israëlische verwoesting, als een symbolische stap om hun diepe woede uit te drukken vanwege de toenemende schending van de rechten van kinderen als gevolg van de voortdurende Israëlische oorlogsmisdaden, zaten tientallen Palestijnse studenten zaterdag voor hun vernietigde school: de Al -Fakhurah school in het vluchtelingenkamp Jabalia. Ten aanschouwe van een groep studenten, ouders en journalisten, verbrandden zij de exemplaren van het "Mensenrechten"-boek, die zij in de school hadden gekregen. Het verbranden van boeken over mensenrechten door de Palestijnse studenten in Gaza is een duidelijke boodschap aan de internationale gemeenschap - jullie mensenrechten en internationale verdragen zijn verloren gegaan en werden geschonden tussen het geluid van de Israëlische bommen die scholen, burgercentra, moskeeën, en verschillende andere bronnen van sociale ontwikkeling, vernietigden.

Op de VN school Al-Fakhurah, werden meer dan 45 Palestijnse burgers vermoord en honderden gewond, in een gruwelijke slachtpartij nadat de Israëlische oorlogsmisdadigers de school bombardeerden door middel van artillerie en raketten. De school was bezet door duizenden burger-vluchtelingen die hun huizen hadden verlaten, hun huizen die door het leger van de criminele staat Israël vernietigd en met de grond gelijk gemaakt werden. In Gaza, werden zes scholen beschadigd en tientallen andere scholen gedeeltelijk beschadigd door Israëlische beschietingen en bombardementen.

Op de tweede dag van de terugkeer naar hun reguliere studie in de scholen van Gaza, begonnen de leerlingen hun gedachten en gevoelens uit te drukken met behulp van tekeningen van wat ze zagen, hoorden en roken tijdens de verwoestende operatie van oorlogsmisdaden van Israël. De beelden van vernietiging, de verwoestingen en de lichamen tot kleine stukjes gescheurd, het bloed dat overal stroomde, de vliegtuigen, tanks, en de bezetting, bleven de gedachten en verbeelding van de leerlingen bezetten. Het ministerie van Onderwijs besloot de lessen te beperken in de eerste week na het bloedbad, tot activiteiten van vrij tekenen, sport en psychologische rehabilitatie, in een poging om de gedachten van de leerlingen weg te leiden van de tragedies van de slachtpartijen die 23 dagen duurden, en waarin 1350 mensen vermoord en meer dan 5000 gewond werden, naast de sloop van duizenden huizen, industriële en commerciële voorzieningen, en het verdrijven van tienduizenden Palestijnse burgers die zonder een thuis werden achtergelaten.

Lama Samir, een jonge meisje dat op de basisschool zit van Al-Shojaeya in de Gazastrook, drukte haar diepe psychische lijden uit door het tekenen van een afbeelding  van een Israëlische tankgranaat die huis treft. Ze tekent een kind dat zwemt in een rode plas bloed.

Het kind Ammar Al-Jundi, acht jaar oud, dat woont in "Izbat Abed Rabbo" - dat met de grond gelijk gemaakt was door de Israëlische oorlogsmachine – gaf uitdrukking aan zijn gevoel door te zeggen dat hij een verzetsstrijder wilde worden om wraak te nemen tegen al degenen die zijn huis hadden vernietigd en de vele mensen in zijn school hadden gedood.

-> Home (meer artikelen)