Sinds meer dan 20 jaar ben ik werkzaam als journalist en een verdediger van de mensenrechten, en na zes jaren in Wenen te hebben gewoond en deelgenomen aan de verschillende activiteiten voor de mensenrechten en aan conferenties in Europa. Ik heb gesproken aan de universiteiten en de schending van de mensenrechten in mijn vroegere vaderland aan de kaak gesteld. Ik vond dat ikzelf een deel van de Oostenrijkse samenleving was geworden en dat ik verplicht ben om verder te gaan in dezelfde richting van de verdediging van de Oostenrijkse rechten

In Wenen zijn de media allesbehalve stilzwijgend over kwesties als mensenrechten en de andere onderwerpen die deel uitmaken van het dagelijks leven van de gewone Oostenrijkers. De journalisten doen in detail verslag over seks, honden, katten, zangers, feesten, modellen, de schoenen van de kanselier en andere triviale zaken. Deze thema's zijn interessant voor een klein deel van de Oostenrijkers, maar niet voor de meerderheid van de samenleving. Er zijn veel belangrijke kwesties die van interessant zijn voor gewone Oostenrijkers, en die erg belangrijk zijn en zouden openlijk en in het openbaar moeten worden besproken, maar die door de media worden doodgezwegen.

In dit artikel zal ik de sanering van oude beschadigde gebouwen in Oostenrijk onder de loep nemen. De gebouwen waarover ik wil het hebben, werden door de socialistische partij, voor arme mensen gebouwd in de jaren rond 1920, zoals een huis voor werknemers. De eerste ruzies tussen de socialistische en conservatief-fascistische krachten vond plaats in deze gebouwen tijdens de burgeroorlog van februari 1934. Ik ben momenteel woonachtig in een van deze gebouwen.

De positieve en de negatieve resultaten van deze sanering, kunnen leiden tot een zeer gevaarlijke weerspiegeling op het nationale niveau van de Oostenrijkse veiligheid.

Ik wil ook de mensenrechten en de gevaren die de mensen die wonen in deze oude gebouwen bedreigen, stellen onder de dreiging van de natuurlijke elementen van vernietiging, de opwarming van de aarde, en de veranderingen van het weer.

Honderdduizenden mensen werden gedood in verschillende landen als gevolg van aardbevingen en andere natuurrampen, die in veel gevallen hebben geleid tot de vernietiging van gebouwen boven de hoofden van hun bewoners. De ongewone patronen van de aardbevingen in de afgelopen jaren ons vertellen dat er geen garantie van veiligheid is in welk land op aarde dan ook, maar er zijn een enkele preventieve maatregelen die kunnen bijdragen aan de daling van de schade, aangericht door natuurrampen. Een van deze maatregelen is het versterken van de infrastructuur van nieuwe gebouwen, en het herstel van bestaande oude gebouwen, en het letten op de bedrijven die dergelijk werk verrichten.

Ik moet een aantal vragen stellen teneinde de dingen voor de lezers te verduidelijken, ermee rekening houdend dat Oostenrijk een staat is waar de mensenrechten worden gerespecteerd, waar de rechtsorde en de veiligheid iedereen beschermt die hier woont. Hopelijk zal Oostenrijk altijd zo blijven.

Vraagtekens bij de sanering.

Valt de sanering van oude gebouwen in Oostenrijk onder verantwoordelijkheid van de regering of van particuliere investeringsbedrijven (projectontwikkelaars)?

Waarom en hoe werden deze oude gebouwen van de SPÖ overgedragen aan particuliere investeringsbedrijven?

Heeft de SPÖ deze gebouwen verkocht? Zijn er veel gemeentelijke gebouwen overgedragen aan particuliere eigenaars voor verhuur?

Staat het werk van de sanering van deze investeringsbedrijven onder toezicht van de Oostenrijkse regering?

Houden deze investeringsbedrijven rekening met de mogelijkheid van natuurrampen, zoals aardbevingen en stormen, wanneer zij deze oude gebouwen herstellen?

Zijn siliciumbuizen voor de versterking van de beschadigde en gebroken muren van oude gebouwen, door de Oostenrijkse wetgeving goedgekeurd als de enige oplossing voor herstel?

Hoeveel beschadigde muren werden hersteld met behulp van silicium en aan het volk gepresenteerd als nieuw gebouwde flatgebouwen?

Wordt knoeien met de infrastructuur tijdens het herstel als misdaad beschouwd door de Oostenrijkse wet?

Hoeveel herstelde gebouwen zullen instorten boven de hoofden van de bewoners als een lichte aardbeving een gebied in Oostenrijk treft?

Hoeveel duizenden Oostenrijkers zullen sterven of dakloos geworden als gevolg van deze gebouwen die hersteld zijn door particuliere bedrijven?

Is er een regeringscommissie voor veiligheid, natuur en milieu, deskundigen die beslissen welke gebouwen moeten worden hersteld in Oostenrijk en welke moeten worden verwijderd en vervangen door nieuwe?

Hoe controleert de Oostenrijkse regering de herstelwerkzaamheden van deze investeringsbedrijven?

Stuurt de Oostenrijkse regering inspecteurs naar het gebied om te waarnemen en zeker te zijn dat deze projectontwikkelaars de juiste veiligheidsstappen nemen tijdens de sanering?

Houden de particuliere investeringsbedrijven rekening met de basisbehoeften van de mensen, als ze de oude gebouwen herstellen?

Houden de investeringsbedrijven rekening met de Oostenrijkse nationale veiligheidsbelangen als uitgangspunt voor hun werk, of houden ze slechts rekening met hun belangen van het ophopen van rijkdom alvorens iets anders in overweging te nemen?

Denken deze particuliere investeringsmaatschappijen dat herstel betekent het toevoegen van enkele nieuwe appartementen op het dak van oude en beschadigde gebouwen, terwijl het negeren van de fundamentele toestand van de infrastructuur van gebouwen leidt tot de geur van schimmel en tot muren die duidelijk zichtbaar beschadigd zijn?

Zijn er negatieve gevolgen voor de mensen die deze gebouwen bezetten tijdens de bouwwerkzaamheden?

Waar en bij wie moeten de mensen zijn met hun klachten tegen de schending van hun fundamentele rechten door de investeringsbedrijven als die dergelijke saneringswerkzaamheden uitvoeren?

Ramp in ons gebouw

Deze en vele andere vragen kwamen bij mij op, aangezien de internationale media ons het dagelijks nieuws brengt van natuurrampen die enorme verwoestingen en verlies van mensenlevens hebben veroorzaakt in verschillende landen. En aangezien ik woon temidden van bouwwerkzaamheden in Wenen, in één van de werknemerswoningen die lang geleden gebouwd werden en nu worden omgebouwd tot particulier eigendom; heb ik verschrikkelijke dingen gezien die veroorzaakt werden door onverantwoordelijkheid en anarchie bij de herstelwerkzaamheden de voortdurende schendingen van de fundamentele rechten van de bewoners, met name oude en zieke mensen, aan wie door opzettelijk onwetende eigenaars de mogelijkheid ontzegd wordt om rustig in hun appartementen te wonen; eigenaars die zich totaal niet bekommeren om de aanhoudende klachten van de bewoners.

De "sanering" van ons gebouw, of eigenlijk de toevoeging van nieuwe appartementen op het dak van deze gebouwen, begon vorig jaar en heeft al het leven van een van de bouwvakkers gekost. Deze bouwvakker viel van de derde verdieping, toen hij de bouwlift gebruikte, omdat de onbeveiligde deuren plotseling opengingen. De dood van deze bouwvakker bracht een schok teweeg bij velen van ons die hem kenden. Volgens de Oostenrijkse wetten, is het de bouwvakkers verboden om gebruik te maken van dit soort goederenlift, maar de baas van de bouw gebruikte hem en gaf het voorbeeld, zodoende gebruikte ze algauw hem allemaal, en gebeurde het drama zoals ik verwachtte.

Al vanaf het begin van de bouwwerkzaamheden, om nieuwe appartementen toe te voegen "gemaakt van metaal, hout en glas", die ik beschreef als "een oven voor de mens in de zomer, en een diepvriezer in de winter" op het dak van deze oude gebouwen werden ze aangetast door schimmel; de bouwafval, het spugen van de bouwvakkers, de rook die overal begon te verschijnen op de trappen en bij de voordeuren van onze appartementen. De huishoudster was aan het schoonmaken en de bouwvakkers gooiden de rotzooi achter haar neer voordat ze klaar was met haar werk. De bouwonderneming betaalde de huishoudster geen extra kosten en ook lieten ze ons leven midden in een mesthoop.

De werknemers begonnen met reusachtige boren door de muren te hakken. De muren van de vele appartementen kraakten, en in één appartement viel het dak naar beneden, terwijl er mensen in woonden; veel dingen zijn gebroken in onze appartementen, en de bouw-aarde kwam door mijn oude deur, die een heeft een lange hal heeft van het midden tot beneden.

Ik vroeg de eigenaar van het gebouw mijn deur te laten repareren, maar de beheerder van het gebouw was erg boos, hij schreeuwde naar mij en veranderde de dingen in het tegenovergestelde. Hij zei dat alles in mijn appartement OK was, en dat ik mijn klacht tegen het vuil helemaal niet juist was.

Nu moet ik dagelijks schoonmaken, want ik ben de enige bewoonster die woont temidden van vier bouwplaatsen, waarbij ik met één van hen dezelfde muur deel, met de tweede mijn voordeur, met de derde mijn dak, en de vierde is op de derde verdieping van hetzelfde gebouw. Bovendien moest ik extra kosten betalen voor elektriciteit, vanwege het dagelijks gebruik van de stofzuiger. Meestal moest ik uit mijn appartement weglopen vanwege het lawaai, en op gegeven moment kreeg ik een ongeluk toen ik wegrende, en werd overgebracht naar het ziekenhuis.

Het aanhoudende lawaai hinderde de bewoners van de gebouwen ook, iedereen werd nerveus. Enkele van de bewoners liepen weg om te wonen bij hun families. Een buurvrouw moest worden geopereerd; ze leed enorm onder het lawaai. We leven middenin een bouwput, toch moeten we dezelfde huur betalen. De bouwvakkers begonnen hun werk heel vroeg, zelfs op zaterdag, het weekend voor de bewoners, de meesten arbeiders en werknemers. Het vuil was overal, in de winter werd de kou erger als gevolg van de openingen in de muren en de kapotte raam- en deurkozijnen, wat voor ons extra kosten veroorzaakte bovenop onze rekeningen.

De muren van mijn appartement waren gebroken, de hoeken van mijn appartementen kraakten en er verscheen schimmel, waardoor ik ernstige gezondheidsproblemen kreeg en ik een week lang strijd met de huiseigenaar, die dat niet wilde repareren.

De algehele situatie van ons gebouw is ernstig. Vanuit het raam van mijn huis kijkend, besefte ik dat de hoeken van de buitenkant van het gebouw, vanaf de eerste verdieping tot aan de vijfde verdieping, zijn bedekt met een dunne metalen rand, misschien was de hoek van het gebouw kapot en was het op deze manier gemaakt. Ik schreef de eigenaar van het huis hierover, en verduidelijkte hem mijn waarneming, ik vroeg hem mijn muren te repareren, maar sinds ik hem schreef begon hij mij op een onvriendelijke manier te behandelen, hij stuurde mij iemand om de kapotte hoek met siliconen te vullen en de schimmel op te ruimen.

Luchtvervuiling

Wie kan ons leven redden? De trappen en de hoofdingang werden enkele dagen zonder elektriciteit achtergelaten. Het was moeilijk voor de bewoners om naar buiten of naar binnen te gaan 's nachts. Ik kocht een zaklantaarntje, zodat ik mijn flat 's nachts uit en in kon gaan.

Uiteindelijk heeft de maatschappij zonder waarschuwing het gas afgesloten in het hele gebouw. De gasleiding was blijkbaar beschadigd. Op de tweede dag kwam een buurvrouw bij mij aan de deur kloppen, en vroeg om warm water. Ze wist niet dat het heet water was afgesloten voor een week. Nu moeten wij, de bewoners, een week overleven zonder gas, zonder dat het drinken van koffie, koken, douchen of wassen, en wie weet of het gas zal worden aangesloten na een week of niet? Wie weet wat er zal gebeuren morgen? Wie weet wat voor problemen er nog meer zullen opdoemen tijdens de werkzaamheden?

Sinds het gas werd afgesloten in ons gebouw, begonnen de bouwvakkers met het lassen van pijpen aan de trappen met een zuurstof-lasapparaat, ze laten hun bouwmaterialen slingeren zowel boven aan de trap als beneden, waardoor het voor ons moeilijk gemaakt wordt om onze appartementen te bereiken. Gedurende de dag vervuilt de geur van het zuurstoflassen de lucht. De stank van verbrande synthetische materialen tast alle bewoners aan. Tijdens de laatste twee maanden, hebben de bouwvakkers ook bouwmaterialen gebruikt met een sterke geur, waardoor de gezondheid van de bewoners eronder te lijden had. Nadat de gasmaatschappij hun werk beëindigd had, lieten ze ons gebouw gedurende een week achter met de rotzooi overal voor onze deuren verspreid .

Hoe dan ook, sinds ik in dit appartement woon voel ik 's nachts de lucht vanuit de hoek van mijn appartement komen, de verwarming deed het niet in de winter en ik was gedwongen een extra deken te gebruiken. Ik heb dat nooit begrepen, maar omdat de muren van dezelfde hoek van mijn appartement zijn gekraakt tengevolge van al dat boren, en sinds ik de metalen hoek buiten zag die aan de buitenmuren was bevestigd, begreep ik dat de infrastructuur van het gebouw is beschadigd en niet veilig is voor het leven van mensen.

Vorige week heeft de bouwonderneming de hoofdingang van ons gebouw vergrendeld, ze besloten om een lift te maken "JUIST" voor de nieuwe appartementen op het dak. Dus sloten ze de weg af voor de oude bewoners die in het gebouw ernaast zijn gehuisvest. We moeten om de gebouwen heen lopen en langs al het bouwvuil, teneinde uit onze appartementen te gaan of ze te kunnen bereiken.

Als iemand besluit een andere woning te vinden, is er geen manier voor hem om zijn meubels onder het bouwmateriaal vandaan te halen. Onze ogen werden ziek van het zien van al het vuil sinds het laatste jaar, en tot aan het volgend jaar. Ik ben verbijsterd over de ernstige schending van de mensenrechten die in Europa een zeer hoog niveau bereikt onder volledig stilzwijgen van de media. Ik vraag me af of ik in de 21^ste eeuw in Europa leef, of in de 9^de eeuw?

Aan de andere kant, sinds we leven temidden van deze dagelijkse herrie, heeft het bedrijf dat de eigenaar is, de huurprijs van het huren verhoogd in plaats van verlaagd. De bouwvakkers van het bedrijf werknemers zijn ook ontevreden vanwege ons voortdurende bellen en klagen. Ik was verbaasd toen een vertegenwoordiger van de eigenaar tijdens een bezoek aan de bouwplaats, hard op mijn deur bonsde in plaats van aan te bellen. Hij praatte ook tegen mij op een onvriendelijke manier en beledigde mij. Volgens hem huur ik alleen het appartement van binnen en heb ik geen enkel recht om te klagen over wat dan ook buiten mijn deur.

Er zijn veel Oostenrijkers die kampen met dezelfde problemen; er zijn vele particuliere bedrijven die de oude beschadigde huizen in Oostenrijk hebben opgekocht. Enkele van deze bedrijven saneren de oude gebouwen op de juiste manier, en enkele andere bedrijven doen "Pfusch"-werk (zwart werk) en bedreigen de veiligheid van onschuldige mensen.

Het verhaal van ons gebouw is een voorbeeld van vele andere oude gebouwen die de veiligheid bedreigen van de inwoners van Oostenrijk.