Het Diakoniewerk, dat de eigenaar is en de beheerder van het Albert Schweitzer Haus in Wenen – een studentenhuis en cultureel centrum dat is aangesloten bij de evangelische kerk van Oostenrijk en dat ook culturele activiteiten organiseert en andere organisaties culturele activiteiten laat houden in Wenen – heeft een evenement afgelast dat was georganiseerd door een Oostenrijkse organisatie (Gaza muss Leben) voor 17 mei 2008. Bij het evenement behoorde een discussie en een concert, het zou gaan over het thema “Gaza moet leven” en in de nagedachtenis van de 60 jaar Palestijnse Nakba (“Ramp”, of “Catastrofe”).

De weigering van het Albert Schweitzer Haus kwam plotseling, en nadat de uitnodigingen al waren weggestuurd en een paar dagen voordat de legale activiteit zou worden gehouden.

Ik vroeg Dr. Zuheir Elwazer, de Palestijnse Ambassadeur in Wenen, om zijn commentaar over de beslissing. Hij zei dat:

… hij de afgelasting van deze activiteit door het Albert Schweitzer Haus beschouwt als een binnenlands onderwerp van de organisatie. De activiteit werd georganiseerd door een Oostenrijkse organisatie, en het Albert Schweitzer Haus is ook een Oostenrijkse organisatie.

 Dr. Elwazer zei dat voor hem, als Palestijn, het pijnlijk is te horen dat een pro-Palestijnse activiteit werd afgelast. Het is pijnlijk en het is fout dat een Oostenrijkse organisatie een deal sluit met een andere Oostenrijkse organisatie om een activiteit te houden, ongeacht of deze activiteit van politiek aard is, sociaal, cultureel of welke andere activiteiten dan ook en op een kritiek tijdstip, dan één kant dan besluit die activiteit te belemmeren. 

 Ik wou dat er geen anti-Palestijnse activiteit druk uitoefende op deze organisatie A.S.H. en hen dwong dit besluit te maken tegen de supporters van Palestina in Wenen.

Dr. Elwazer voegde eraan toe dat zijn ervaring als ambassadeur van Palestina in Oostenrijk hem heeft laten zien dat we veel Oostenrijkse vrienden hebben die hun solidariteit met ons tonen, die hun inspanningen organiseren om druk uit te oefenen om de Palestijnse rechten te steunen om een einde te maken aan de Israelische bezetting. Deze Oostenrijkse vrienden houden vele activiteiten en ze doen hun best om de Palestijnse natie te steunen, net zoals er vele Oostenrijkers zijn die de andere kant – “Israël” – steunen en voor hun belangen werken. Dus waarom hinderen ze de activiteiten die de Palestijnen aangaan en stoppen ze niet ook de activiteiten die de andere kant steunen?

Said Khadra, een Palestijnse activist, gaf ook commentaar op dit onderwerp. Hij zei dat

het besluit van het bestuur van het  Albert Schweitzer Haus niets te maken heft met de uitwisseling van gedachten of de vrijheid van meningsuiting, noch heeft het te maken met een poging om de ingewikkelde problemen op te lossen tussen de naties, door dialoog en ver weg van volksophitsing en oorlog. Hij denkt dat deze organisatie toegeeft aan een ongerechtvaardigde druk, hun overgave aan de eisen van machtige belangen om dit evenement te onderdrukken  is een onregelmatige en onjuiste weg van handelen, een handeling die verbijstering teweegbracht bij weldenkende personen die in een discussie en wederzijds begrip de enige weg naar de redding van de mensheid zien.

 Op donderdag 15 mei 2008 stuurde ik het bestuur van het Albert Schweitzer Haus een e-mail waarin ik vroeg om opheldering van de redenen voor hun weigering en afgelasting op het laatste moment, van dit culturele evenement, dat door de Palestijnse gemeenschap in Wenen werd beschouwd als een belediging. Waarom zouden ze op het laatste moment de toestemming afgelasten om hun perceel te gebruiken voor een herdenking van de Palestijnse Nakba en een herinnering van het dagelijkse lijden van de inwoners van Gaza onder de Israëlische koloniale bezetting ? In mijn eerbiedige verzoek aan het Albert Schweitzer Haus verklaarde ik dat ik een Palestijnse journaliste ben en een slachtoffer van de Israëlische volkerenmoord, en dat hun verduidelijkende antwoord heel belangrijk is voor de objectiviteit van mijn journalistieke werk. 

Totdat het Albert Schweitzer Haus een verklaring stuurt betreffende hun afgelasting, zal de Palestijnse gemeenschap aannemen dat de verborgen redenen achter hun afgelasting van dit belangrijke herdenkingsevenement, vlak voordat het zou plaatsvinden, onredelijke druk was van de joodse gemeenschap in Wenen. De Palestijnen veroordelen deze afschuwelijke beslissing, die hun geschiedenis beledigt op een buitensporig onbezonnen manier. Wij vragen dat het bestuur van het Albert Schweitzer Haus  hun besluit heroverweegt, dat is gebaseerd op twijfelachtige maatstaven en op angst. Diakonie en Albert-Schweitzer Haus zullen het misschien niet weten, maar ze zijn deel gaan uitmaken van een lange lijst van individuen en organisaties over de hele wereld, die door middel van angst het zwijgen wordt opgelegd door zionistische organisaties. Ze moeten weten dat ik medelijden met hen heb.

Dr. Anthony Lowstedt, professor aan de Amerikaanse Universiteit, gaf commentaar op deze beschamende vertoning op de volgende manier:

We zien dat de Israëlische lobby dialoog en communicatie stop zet op een voortdurende dagelijkse basis. Stemmen wordt het zwijgen opgelegd, artikelen, programma’s en boeken worden nooit gepubliceerd of vertoond. Uitgenodigde sprekers worden plotseling niet langer meer uitgenodigd – zoals Edward Said een paar jaar geleden, door het Sigmund-Freud Gesellschaft in Wenen. En nu besluit het Albert Schweitzer-Haus tot afgelasting van “Gaza Moet Leven”, een evenement  voor overleving, voor leven. Zowel Freud als Schweitzer zouden zich schamen, zoniet kwaad zijn. Het zijn echter niet zozeer de zionisten die hierachter zitten. Er zijn ook niet-zionisten wiens grootste angst is om aangemerkt te worden als “antisemitisch”.
Jullie ook, moesten je schamen.

 Nieuws over deze onlogische en beschamende instorting verschijnt niet in de dagelijkse media in Wenen. De (Oostenrijkse) organisator van deze activiteit probeerde een alternatieve locatie te vinden om deze gerechtvaardigde activiteit te houden op dezelfde dag als gepland. Aanvankelijk mochten de organisatoren van de Oostenrijkse Kamer van Arbeiders,  Arbeiterkammer, hun perceel gebruiken, maar, zoals de organisatoren publiceerden op hun website, trok ook de Arbeiterkammer hun toestemming in vanwege extreme en onredelijke druk van de joodse gemeenschap.
Waarom doet de joodse gemeenschap zo? Wat hebben ze te winnen met het door dik en dun steunen van de illegale en immorele Israëlische bezetting, en met het hinderen van volmaakt legale en gerechtvaardigde culturele activiteiten, kennelijk proberend  - echter zonder veel succes – om de volkerenmoord tegen de Palestijnen in de doofpot te stoppen? Hebben ze niets geleerd van hun eigen, betrekkelijk recente, geschiedenis?

En, hoe zou de joodse gemeenschap reageren als hun (bijna wekelijkse) activiteiten ter herinnering van de holocaust, steeds afgelast werden vanwege externe druk?