-> Home
Rafida Thaer Bader, RIP
Op 3-jarige leeftijd was Rafida Thaer Bader was een mooi kind. Ze straalde als een bloem in de lente, de stralen van de zon weerkaatsten op haar blonde haar, het rood van haar jurkje gaf haar ronde gezichtje een prachtige tint. 23 april 2006 was de dag van haar dood. Op deze lentedag werd ze vermoord bij een Israëlische checkpoint (controlepost) in de West Bank. Rafida was het kind van een Israëlisch Arabische en een Palestijn. Samen met haar moeder, broers en zusters maakte ze een tochtje van het Israëlisch - Arabische dorp Kufer Kanna naar Beit Lokia, het dorp van haar vader in de buurt van Ramallah.
Op die zondag stopten de Israëlische soldaten de auto van Rafida's gezin bij het checkpoint van Kharbitah, ofwel het checkpoint van de dood, zoals het door Palestijnen wordt genoemd, ofwel Modoin zoals het wordt genoemd door de Israëlische bezetting.
Dit checkpoint scheidt de stad Ramallah van andere steden en dorpen in de West Bank. Het is normaal om te worden tegengehouden gedurende één, twee of drie uur of zelfs een hele dag bij de Israëlische controleposten, totdat men gecontroleerd is. De tijd en het leven van Palestijnen heeft geen waarde onder de wetten van de bezetting van de Israëliërs. Het treitercheckpoint Kharbitah bestaat sinds voordat de tweede Intifada uitbrak. De controlepost is berucht vanwege de niveaus van pesterijen die hier worden toebedeeld door de Israëlische troepen die hier gelegerd zijn.
De studenten van de Bir Zeit universiteit en verder iedereen uit het noorden van de West Bank die Ramallah in willen vanwege hun werk, studie of voor medische behandelingen, moeten langs het Kharbitah-checkpoint en de pesterijen verduren, en het risico te worden vastgehouden, gearresteerd, gemarteld, lange wachttijden en andere vormen van mishandeling en belediging door de Israëlische bezettingssoldaten. Tijdens de zogenaamde "vredestijd", sloten de Israëlische soldaten het checkpoint op elke tijd dat ze wilden, alleen om lol te maken en de Palestijnen te vernederen, om hun menselijke waardigheid te beledigen. Onder de militaire bezetting betekende "lol" altijd lijden voor de Palestijnen, met als gevolg een toename in frustratie, haat, en zin in wraak.
De poorten van de controlepost worden op afstand bediend door de Israëlische soldaten, ze openen en sluiten hen met een schakelaar bevestigd in een cabine, waar een van de Israëlische soldaten zit en elke keer dat hij dat wil erop drukt, of volgens de instructies die hij rijgt over de radio van de andere soldaten.
Op zondag 23 april 2006 hadden de Israëlische soldaten weer "lol" met de elektronische deuren van het Israëlische checkpoint van de dood, Kharbitah. Ze smeten de poort van het checkpoint dicht op Rafida's hoofd, waarbij haar schedel in tweeën gespleten werd en een oog eruit schoot. Het kind bloedde dood waar haar broertjes en zusje bij waren. Het lentebezoek van de moeder en haar kinderen aan het huis van grootvader was veranderd in een tragische gebeurtenis die de jonge kinderen en het gezin nooit zullen vergeten. En waarom? Vanwege het lange wachten; het meisje moest naar het toilet. Deze onrechtvaardige moord werd volledig gesteund en gefinancierd door de Verenigde Staten en de Europese vrienden van Israël (inclusief het CIDI in Nederland).
Dit is één van de vele echte verhalen bij de Israëlische controleposten, waar dagelijks tragedies van de Palestijnen voorkomen. Vele zwangere vrouwen worden tegengehouden als ze proberen het ziekenhuis in Ramallah te bereiken, ze moeten bij dit checkpoint bevallen in het openbaar en ten aanschouwe van de bezettingssoldaten die steeds hun sadistische overwinningsgevoelens uiten als ze een tragedie kunnen laten gebeuren.
Veel zieke mensen werden verboden om een medische instantie te bereiken voor hun behandeling, en werden naar huis terug gestuurd door de Israëlische soldaten die op dit checkpoint gelegerd zijn. Het dagelijkse lijden van de studenten van de Bir Zeit Universiteit bij dit checkpoint, de dagelijkse pesterijen en beledigingen sinds de tijd voordat de Intifada begon, kunnen niet in slechts enkele woorden worden beschreven.
Mensen die niet hoefden te leven onder de pesterijen aan een Israëlisch checkpoint, zullen nooit in staat zijn de gevoelens van de Palestijnen te begrijpen.
Tijdens de vredestijd in 2000 - Man met ezel wordt tegengehouden bij checkpoint in de Shuhada-straat in Hebron.
De sterke propaganda die door Israël internationaal wordt verspreid, maar speciaal in de westerse landen, doet de mensen geloven dat deze controleposten, die geplaatst zijn op de wegen in de hele West-Bank tussen steden, dorpen, en bergen, er zijn voor "veiligheidsredenen". Dit is eenvoudig niet waar. De controleposten van de bezetting en het gedrag van de soldaten die deze checkpoints bemannen, zijn een duidelijke handeling van bevordering van genocide (volkerenmoord), gesteund door de corrupte regeringen van de Verenigde Staten en de Europese landen.
De corrupte Palestijnse regering is er niet in geslaagd om de aandacht te trekken van de internationale gemeenschap, naar de dagelijkse schendingen van de meest basale mensenrechten van de Palestijnen op de Israëlische controleposten gedurende vredestijd, ofwel de "gouden tijd van de corrupte P.A.", en vanaf die tijd.
Wat de collaborerende Palestijnse Autoriteit aan de Palestijnen heeft gebracht na het ondertekenen van het zogenaamde Oslo-akkoord, was een regelrechte ramp en genocide. De corrupte regering is druk bezig met hun winstgevende privé-projecten. Ze vergeten de belangen van de Palestijnse burgerorganisaties en maatschappij. Terwijl de Palestijnen moeten lijden aan de Israëlische checkpoints in de West Bank, genieten de mensen van de P.A. van de hoerenmaatschappij op de stranden in de buurt van Tel Aviv. Aan alle P.A.-ambtenaren en hun metgezellen worden volledige VIP-privileges gegeven door de bezetting, en ze hoeven nooit de vernederingen te ondergaan van de gewone burgers aan de checkpoints.
De vertegenwoordigers van de corrupte P.A. zijn in veel gevallen zelf niet eens Palestijnen. Ze stammen uit de criminele milieus van verschillende Arabische landen, waar ze zich gehecht hebben, onder toezicht van westerse spionagebureaus, op de een-of-andere manier aan de Palestijnse zaak, en blij waren met hun "terugkeer" naar Palestina. Ze dragen VIP-identiteitskaarten met nieuwe Palestijnse namen, en vervolgen hun eigen zaken met de gelden die ze gestolen hebben van de Palestijnse natie, die een regelrechte ramp doormaakt onder de bezetting.
Bijvoorbeeld, Nabil Shaat is een Egyptenaar, Khaled Salam is een Irakiër die voor de justitie op de vlucht was in zijn eigen land, Mahmoud Abbas (ofwel Abu Mazen) zelf heeft een Koeweits paspoort en heeft daar nog altijd zijn bedrijf en zijn huis daar.
Dit was de werkelijke reden achter het uitbreken van de tweede Intifada. Het gewillige falen van de PA om de problemen van de Palestijnen op zich te nemen, hun onwetendheid omtrent het lijden van de Palestijnen onder de bezetting, en het leed dat door de P.A. zelf teweeggebracht wordt, veroorzaken vaak meer dood en problemen voor de Palestijnen dan de bezetting. Maar laten we teruggaan naar Rafida.
Het Racisme van Israël, de Joodse Staat:
Rafida's moeder werd geboren in Israël in het dorp Kufer Kanna. Dat is een Arabisch dorp dat sinds 1948 ook Israël werd genoemd. De Arabieren die in dit dorp wonen zijn Palestijnen, maar sinds het dorp en alle Arabische steden werden verklaard deel te zijn van een Joodse Staat (de staat Israël), werd de identiteit van deze Palestijnen bevolen "Arabisch-Israëlisch" te zijn. Deze personen dragen een Israëlische identiteitsbewijs klasse C, de slechtste idenititeitsklasse in de racistische staat Israël. Het is genoeg voor wie dan ook om de Arabische dorpen en steden te bezoeken in Israël en hun leefomstandigheden te vergelijken met die in Tel-Aviv, de illegale joodse kolonies op de West Bank, en andere gebieden in Israël waar joden wonen.
Rafida's vader is een Palestijn uit het dorp Beit Lokia ten zuiden van Ramallah
Volgens de Israëlische rassenwetten worden Palestijnen van Arabisch Israël het recht om te wonen met hun partners uit de West Bank geweigerd, en de partners worden een vergunning om in Israël te blijven, geweigerd. Als een Palestijns gezin samen wil wonen, moeten ze naar de West Bank verhuizen en alle gevolgen daarvan moeten ondergaan.
Israëlische autoriteiten arresteerden Thaer Bader, de vader van Rafida, verscheidene keren. Ze hadden uitgevist dat hij bij zijn vrouw woonde en zijn vijf kinderen in Khana-Aljaleel in Israël, hetgeen tegen Israël's rassenwetten is. Het gezin van vijf kinderen en een moeder werd alleen en zonder levensonderhoud achtergelaten in Israël.
Tenslotte doodde de Israëlische bezetting Rafida bij het Kharbitah checkpoint toen ze op weg was om haar grootmoeder te bezoeken in de buurt van Ramallah. Ze hadden besloten haar op te pikken om daarna Rafida's vader in de Israëlische gevangenis te gaan bezoeken, maar inplaats daarvan werd het kind gedood door de Israëlische soldaten op het checkpoint en het gezin werd toestemming geweigerd om de vader te bezoeken.
Nadat de soldaten urenlang getalmd hadden, werd Rafida naar het Israëlische ziekenhuis in Tel Hashomer gebracht, waar ze stierf op 25 april 2006.
Het verhaal van Rafida's dood illustreert het leven van de Palestijnen bij de Israëlische controleposten, de dagelijkse verhalen van racisme en discriminatie tussen de mensen die wonen in de staat Israël. Het illustreert ook de nutteloosheid van de Palestijnse regering.
Deze tragedie vond plaats terwijl president Abu Mazen rondreisde door Europa, en om geld vroeg om zijn presidentiele leger op te bouwen. President Abu Mazen richtte niet de aandacht van de internationale publieke opinie op de betreurenswaardige dood van het drie jaar oude kindje Rafida bij het Israëlische checkpoint, of op de andere dagelijkse incidenten van grove mishandeling van Palestijnen door de bezettingstroepen. Hij noemde niets hiervan gedurende zijn dagelijkse persconferenties. Zijn Europese partners hebben nu besloten de volkerenmoord tegen de Palestijnen volledig te steunen, en het noemen van dit incident zou hen te schande gemaakt kunnen hebben.
Abu Mazen kent zijn rol goed. Een huurling van Israël en de westerse machten; hij weet wanneer hij zijn mond moet houden. Als de Judenräte onder de Nazi's weet hij dat zijn rol niet is om het lot van de Palestijnen te verbeteren, maar hen uit te leveren aan een volkerenmoord, steeds de boel te sussen, het vuile werk van zijn meesters te doen, zijn beurs te spekken waar mogelijk.
Helaas, noch Abu Mazen, noch zijn verraderskliek, noch de Hamas zijn in een positie om een werkelijk, rechtvaardig en blijvende vrede te brengen aan de Palestijnse burgermaatschappij en de bezetting te stoppen en de dagelijkse misdaden van de Israëlische soldaten. Abbas koos alle verliezers uit in de laatste verkiezingen, de corrupte mensen die afgewezen waren in de verkiezingen, en gaf hen betrekkingen. Hij zal mislukken omdat hij geen steun van het volk heeft. Hamas op hun beurt, zal mislukken omdat het westen en Israël alles in het werk zullen stellen om hen te laten mislukken.
-> Home