..: Secret Burials in the desert: Ultimate disrespect for U.S. Army personnel in Iraq :..
Het Dagelijks Leven van Kawther Salam

 
..: Geheime begrafenissen in de woestijn:..

..: Uiterste minachting voor het personeel van het Amerikaanse leger en 
huurlingen met Amerikaans contract in Irak :..
 
August 19, 2003



2000 - Mazen Dana redetwistend met een soldaat tijdens een demonstratie bij de toegang tot Shuhada straat
in Hebron




Heeft het Pentagon bevel gegeven tot de moord op een journalist teneinde de geheime massabegrafenissen van dode Amerikaanse soldaten in de woestijn rond
Bagdad, in de doofpot te stoppen?

Wat zit er werkelijk achter de moord op mijn collega, de Palestijnse Reuters cameraman Mazen Dana, in
Bagdad?
Is het Pentagon echt bang voor de media die het Amerikaanse publiek vertellen wat er werkelijk aan de hand is in Irak? Willen de criminelen in het Pentagon hun misdaden verbergen voor hun eigen soldaten, door journalisten in Irak te doden? Als dat zo is, dan is dit wat men zou kunnen noemen 'georganiseerde terreur'.

De Amerikaanse troepen voelden duidelijk zich bedreigd en in groot gevaar door de Palestijnse, in dienst van persbureau Reuters zijnde, cameraman Mazen Dana, die een verhaal aan het maken was over geheime begrafenissen van Amerikaanse huurlingen en soldaten in massagraven in afgelegen plaatsen in woestijnstroken rond
Bagdad, waarvoor blijkbaar toestemming was gegeven door commandanten van het Amerikaanse leger.

Mazen's primeur begon toen hij realiseerde dat de Amerikaanse troepen menselijke lichamen aan het begraven waren, die gewikkeld waren in plastic, in de woestijn. Hij dacht dat het de lichamen waren van
Irakese mensen. Hij bleef de activiteiten van de Amerikaanse troepen in de woestijn gadeslaan en onderzoeken. Hij bleef zijn primeurverhaal opbouwen, terwijl hij werkt rond verschillende Amerikaanse eenheden en militaire gevangenissen, en probeerde uit te zoeken waar de lichamen vandaan kwamen, en of ze van Irakezen waren of niet.

Hij kon uiteindelijk gebruikmaken van een bron, een Amerikaanse huurling, die hem vertelde dat de mensen die begraven werden, geen Irakezen waren maar huurlingen aan wie groene kaarten waren beloofd en Amerikaans staatsburgerschap, in ruil voor dienst in het Amerikaanse leger. Volgens deze bron waren een niet gering aantal van die begraven Amerikanen die in de strijd waren gedood. Mazen had de activiteiten kunnen filmen van het Amerikaanse leger en hun geheime massagraven. Mazen Dana was ervaren in journalistiek werk in conflictgebieden en onder gevaarlijke omstandigheden.
In onze geboortestad Hebron had hij verslag gedaan van de Israëlische Duvdevan-eenheden, in wezen doodseskaders van het Israëlische leger, die normaal niet kunnen worden gefilmd. Toen hij zich bewust werd van wat de
Amerikanen aan het doen waren in de woestijn, besloot hij het geheim voor zich te houden. De inlichtingen-eenheden van het Amerikaanse leger wisten waarschijnlijk dat Mazen er omheen draaide, en ze moeten bang zijn geweest dat hun geheime begrafenissen het Pentagon en het leger zouden blootstellen aan een groot schandaal.

Het Amerikaanse leger gaan er zelf prat op dat ze altijd hun doden naar huis brengen, en deze uiterste minachting voor hun eigen mensen zou waarschijnlijk fronsende blikken opwekken bij de
Amerikaanse samenleving, zelfs als niet weinigen van hen huurlingen zouden zijn. Het verhaal had ook het potentieel om buitenlanders er tweemaal over te laten denken voor ze bij de Amerikaanse strijdkrachten zouden gaan als huurlingen, niemand wilt geminacht worden op deze verwerpelijke en goddeloze manier, zelfs niet degenen die zouden tekenen als huurlingen.

Tijdens zijn laatste dagen voelde Mazen dat het Amerikaanse leger hem observeerde. Tien dagen voor zijn dood belde hij naar huis in Hebron en vertelde zijn gezin dat hij vreesde voor zijn leven vanwege het verhaal dat hij aan het opzetten was, en hij beloofde hen terug te komen zogauw hij zijn onderzoekingen had afgerond. Op zondag 12 augustus 2003, rond het middaguur en onder de brandende zon werd Mazen Dana vermoord door het Amerikaanse leger buiten de Abu Ghraib-gevangenis waar ze hem tevoren toestemming hadden gegeven om te filmen.

Volgens mijn collega Nael al-Shyoukhi die bij Dana was ten tijde van zijn dood, was de cameraploeg bekend bij het Amerikaanse militaire personeel in de gevangenis. al-Shyoukhi zei dat ze om toestemming hadden gevraagd om een officier te interviewen, hetgeen werd geweigerd. De soldaten hadden hun identiteitskaarten gezien en ze wisten over hun missie en bedoelingen.



2000 - Nael al-Shyoukhi, die bij Mazen was toen die werd doodgeschoten, hier op het Gross-plein in Hebron.


Nael al-Shyoukhi zei: "nadat we filmden gingen we in de auto en waren van plan om te gaan toen een konvooi dat geleid werd door een tank, aankwam en Mazen stapte uit de auto om te filmen. Ik volgde hem toen en Mazen liep drie tot vier meter. We werden opgemerkt en duidelijk gezien op het midden van de dag. De soldaat op de tank schoot op ons. Ik lag op de grond, ik hoorde Mazen en zag hem schreeuwen en zijn naar zijn borst grijpen met zijn hand die met bloed bedekt was".

De reactie van het Pentagon: De Amerikaanse functionarissen zeiden dat de troepen de camera van Mazen aanzagen voor een granaatwerper.
Dit was duidelijk een leugen waar niemand, zelfs geen naïeve mensen, in zal kunnen geloven.
Hoe komt het dat de Amerikaanse troepen wel de technisch meest geavanceerde sensors op hun wapens hebben, maar niet in staat zijn een camera van een granaatwerper te onderscheiden op 50 meter afstand? Leerden de Amerikaanse troepen het liegen van hun vrienden in de IDF? Deze moord was vooraf gepland door het Amerikaanse leger om hun misdadige activiteiten in de doofpot te stoppen, die Mazen had ontdekt en op het punt stond aan de kaak te stellen.

Toen ik het nieuws over de moord op mijn collega Mazen Dana ontving, dacht ik op het eerste moment dat de Israëlische regering ermee te maken had of op een of andere manier erachter zat. Mazen Dana had de Israëlische bezetting het meer dan genoeg moeilijk gemaakt.

De Israëlische bezetting namen Dana verschillende keren als doelwit gedurende de Intifada, en zelfs daarvoor gedurende vredestijd.
Hij werd in Hebron in 1998 beschoten door de IDF, samen met zijn collega Nael Al-Shyioukhi.
Mazen Dana had de dagelijkse misdaden van het doden en collectieve moorden in Hebron en de bezette gebieden aan de kaak gesteld, en hij werd weer beschoten door de IDF in 2001. De Israëliërs waren duidelijk niet geïnteresseerd in zijn terugkeer vanuit Irak naar Hebron.

Alle Palestijnen weten dat het Amerikaanse Pentagon en het Israëlische ministerie van Defensie wèl nauw samenwerken. Misschien beseffen we dit niet, maar wij worden gedood door de IDF-soldaten die Amerikaanse kogels gebruiken, Amerikaanse granaten, raketten, projectielen en vliegtuigen en aanvalshelikopters. De VS verschaft Israël voortdurend zeer geavanceerde moordmachines met een waarde van ongeveer 2 miljard dollar per jaar.
Dat is meer militaire steun dan welk ander land dan ook van de VS ontvangt. Het is ook meer steun (überhaupt) dan welk ander land dan ook van de VS ontvangt. Een kwart van het enorme militaire budget van de joodse staat wordt rechtstreeks door de VS betaald. De soldaten van de VS trainden de Israëlische soldaten om het vluchtelingenkamp te overvallen van Jenin en andere steden, ze trainden de Israëliërs in sluipmoorden, moorden en het jagen op "gezochte" mensen, en andere zogenaamde "anti-opstand"-technieken. Ze boden ook minister Muhammad Dahlan van de Palestijnse Autoriteit (P.A.) aan, zijn strijdkrachten te trainen om hetzelfde te doen. Binnenkort zullen de strijdkrachten van de P.A., inplaats van de IDF, waarschijnlijk jagen op Palestijnen en ze vermoorden.

Toen ik naar Hebron belde om mijn deelneming aan Mazen Dana's gezin te betuigen en de informeren naar zijn dood, werd ik ingelicht over zijn onderzoek in Irak naar geheime massabegravingen door de Amerikaanse soldaten in de
Irakese woestijn.
Dit maakte mij bezorgd over mijn andere collega, Nael Al-Shyioukhi, die nog in Irak was, dus stelde ik het schrijven van dit verhaal uit totdat Nael veilig was teruggekeerd naar onze stad Hebron.

Mazen Dana in korte beschrijving: Mazen Dana had een B.A. in Engelse literatuur van de Universiteit van Hebron. Hij was onderscheiden als lid van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina gedurende zijn tijd aan de Universiteit. Hierom werd hij als doelwit beschouwd en getreiterd door de Israëlische bezetters zelfs nadat hij zijn politieke activiteiten gestopt had.

Tijdens de Eerste Intifada werkte ik voor een korte periode met Dana als correspondent van de radio 'Stem van Palestina' in Jeruzalem. Daarna werkte ik bij de krant Al Fajir, en Dana zette zijn werk voort bij de verschillende persbureaus. Hij werd verschillende keren gevraagd door de Israëlische burgeradministratie in Hebron. Hij werd een vredessupporter na de ondertekening van het Oslo-akkoord in 1993
, en hij werd lid van de Vredesvleugel van Fatah. Hij was werkzaam bij Reuters sinds 10 jaar als cameraman om het conflict in zijn geboortestad Hebron te behandelen.
Mazen Dana en Nael Al-Shyioukhi hadden acht jaar samengewerkt toen Mazen afgelopen zondag werd doodgeschoten.

De inlichtingendienst van de Israëlische bezetting bleef Mazen Dana als lid van de Volksfront Partij beschouwen zelfs nadat hij zijn activiteiten met hen verbroken had, en ze verleenden hem niet de "GPO"-kaart van de Israëlische Regeringspers, of een reisvergunning om het kantoor van Reuters in Jeruzalem te bezoeken.



2000 - Journalisten Imad Al-Saidi, Mazen Dana en Majdi Ibedo bij een demonstratie in Ramallah


Dana werd verscheidene keren aangevallen door joodse kolonisten en de IDF-soldaten in Hebron. In mei 2000 werd Dana in zijn been geschoten met een rubber kogel toen hij Palestijnse jongeren filmde die stenen gooiden naar het gebied H2 in Hebron dat onder Israelische controle stond. Dana werd honderden keren gearresteerd.
In 1997 werd Dana gearresteerd omdat hij de IDF soldaten filmde die mij arresteerden tijdens een incident aan de grens van de Halhol-brug, waar de IDF-soldaten de dood hadden veroorzaakt van een kind van negen jaar oud, door te verhinderen dat hij het ziekenhuis in Hebron kon bereiken, tijdens een uitgaansverbod dat was opgelegd aan de stad in vredestijd.

Dana stichtte het Journalistenhuis in Hebron in het jaar 2002, ondanks de dagelijkse aanvallen en de constante dreiging van arrestaties die uitgevoerd werden door de IDF-soldaten op alle Hebronitische journalisten.

De laatste keer dat ik mijn collega Mazen Dana ontmoette was eind mei 2002 in het huis van onze collega Hossam Abu Allan, de fotograaf van de AFP die werd gearresteerd door de IDF-soldaten. Om 10:30 uur diezelfde avond reed Mazen met mij in zijn jeep naar de berg Al-Beweareh om de IDF oorlogstanks te filmen; 54 pantservoertuigen kwamen aan in Hebron via weg 60 toen het leger zich klaarmaakte om de stad Hebron opnieuw te bezetten, gebied H1 onder bestuur van de PA.

Mazen Dana had een lange ervaring als televisie cameraman, en hij had de ontberingen ervaren en de ruwe werkomstandigheden van het journalistieke werk onder militaire bezetting.

Mazen Dana liet een vrouw en vier schattige kinderen achter in Hebron.
Hij liet een moedige historische journalistieke ervaring na en aanwijzingen voor andere journalisten na hem.

Voor de meeste mensen is zijn dood alleen maar nog een vertoon van verachtelijk misdadig gedrag van de bende die de leiding heeft in het Pentagon. Voor diegenen onder ons die hem gekend hebben en met hem gewerkt hebben zal hij een gemist worden als een gerespecteerde collega, vriend, lid van de gemeenschap en gezinslid.





1997 - Scans van een artikel
gepubliceerd in Ma'ariv in het Hebreeuws over de arrestatie van Mazen Dana die mijn eigen arrestatie had gefilmd nadat ik onderworpen ben geweest aan seksuele pesterijen door de soldaten aan de grens, die een kind hadden laten doodbloeden bij hun checkpoint.






De soldaat die Mazen arresteert op deze foto is Shai Sanduri, die de dood van een kind veroorzaakte bij zijn checkpoint en mij onderwierp aan seksuele intimidatie toen ik onderzoek deed naar het verhaal.


Home